تفاوت ورق سیاه ST37 و ST52 چیست؟

معرفی ورق سیاه ST37

ورق سیاه ST37 یکی از شناخته شده ترین محصولات فولادی در بازار ایران و جهان است. این ورق از فولاد کم کربن ساخته می شود و به همین دلیل انعطاف پذیری و جوش پذیری بالایی دارد. مهندسان، آن را به عنوان فولادی نرم می شناسند که قابلیت فرم دهی سرد و گرم آن، امکان تولید قطعات متنوع را فراهم می سازد. سطح این ورق به دلیل تولید به روش نورد گرم، رنگی مات و تیره دارد که در اصطلاح بازار به آن «ورق سیاه» گفته می شود. ST37 به دلیل هزینه تولید کمتر نسبت به فولادهای آلیاژی و استحکام متوسط، گزینه ای محبوب برای ساخت سازه های سبک، قطعات ماشین آلات و پروفیل سازی به شمار می آید.

معرفی ورق سیاه ST52

ST52 فولادی کم آلیاژ و پرکربن تر از ST37 است که ساختاری مستحکم و مقاوم در برابر تنش های بالا دارد. این ورق با وجود استحکام کششی بالا، خاصیت جوش پذیری خوبی دارد و مهندسان عمران و مکانیک، آن را برای سازه های سنگین، ماشین سازی، پل ها و جرثقیل ها انتخاب می کنند. از لحاظ ظاهری تفاوتی با ST37 ندارد اما خواص مکانیکی آن سبب می شود مهندس طراح با خیالی آسوده تر از ابعاد کوچک تر و ضخامت کمتر برای تحمل بارهای مشابه استفاده کند. به همین دلیل مصرف آن در پروژه های بزرگ اقتصادی تر است.

تفاوت های شیمیایی و مکانیکی ST37 و ST52

ترکیب شیمیایی ST37

ترکیب شیمیایی ST37 ساده و متشکل از مقادیر بسیار کم کربن (حدود ۰.۱۷ درصد) و درصد کمی منگنز است. حضور کربن کم، انعطاف پذیری و نرمی این فولاد را افزایش می دهد و این ویژگی، جوشکاری و خمکاری آن را آسان می سازد. عناصر دیگری همچون فسفر و گوگرد نیز در آن وجود دارند اما در حد کنترل شده ای هستند تا کیفیت ساختاری فولاد حفظ شود. در صنایع، ST37 به عنوان فولاد کربنی ساده شناخته می شود که آلیاژ خاصی به آن افزوده نشده است.

ترکیب شیمیایی ST52

در مقابل، ترکیب شیمیایی ST52 غنی تر است. درصد کربن آن تا ۰.۲۲ درصد می رسد و حضور منگنز بالاتر، باعث افزایش استحکام تسلیم و کششی این فولاد می شود. همچنین مقادیر کمی سیلیسیم به آن افزوده می شود که مقاومت فولاد را در برابر سایش و فشار بالا افزایش می دهد. این ترکیب شیمیایی، ST52 را برای استفاده در قطعات تحت بارهای دینامیکی و استاتیکی سنگین مناسب می سازد.

به دلیل ترکیب شیمیایی و استحکام بالا، قیمت فولاد آلیاژی مانند ST52 نسبت به فولادهای ساده‌تر همچون ST37 بیشتر است

تفاوت استحکام کششی ST37 و ST52

استحکام کششی ST37 در محدوده ۳۷۰ تا ۵۱۰ مگاپاسکال قرار می گیرد. این میزان برای بسیاری از سازه های سبک و نیمه سنگین کافی است. اما ST52 با استحکام کششی ۵۲۰ تا ۶۸۰ مگاپاسکال، فولادی مقاوم تر محسوب می شود که تحمل بارهای زیاد بدون تغییر شکل دائمی از ویژگی های اصلی آن است. همین تفاوت موجب می شود ST52 در سازه های پل سازی، ماشین سازی سنگین و ساخت جرثقیل ها اولویت داشته باشد.

تفاوت خواص مکانیکی ST37 و ST52

خواص مکانیکی ST52 شامل مقاومت خمشی، استحکام ضربه ای و تحمل فشار بالاتر نسبت به ST37 است. در حالی که ST37 خاصیت فرم پذیری بهتری دارد و برای عملیات خمکاری سرد مناسب تر است. چقرمگی شکست ST52 نیز بالاتر است، به طوری که در صورت ایجاد ترک، انرژی بیشتری برای رشد آن نیاز است و این یعنی ایمنی بالاتر در سازه های حساس. بنابراین انتخاب بین این دو فولاد، باید با درنظرگرفتن نیازهای مکانیکی پروژه انجام گیرد.در انتخاب بین ST37 و ST52، علاوه بر خواص مکانیکی، قیمت ورق نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در تصمیم‌گیری مهندسان دارد.

تفاوت کاربردهای ورق ST37 و ST52

کاربردهای ورق ST37 در صنایع مختلف

ST37 در صنایع ساختمانی به وفور کاربرد دارد. تیرآهن، نبشی، ناودانی و میلگردهای ساختمانی از فولاد ST37 تولید می شوند. همچنین در صنعت خودروسازی برای ساخت قطعاتی که نیاز به استحکام بسیار بالا ندارند اما وزن و قابلیت شکل دهی مهم است، کاربرد دارد. تولید مخازن کم فشار، شاسی خودروهای سبک و لوازم خانگی نیز از دیگر استفاده های رایج این فولاد است.

کاربردهای ورق ST52 در صنایع مختلف

در مقابل، ST52 با داشتن استحکام و سختی بیشتر، برای تولید قطعاتی چون شاسی ماشین آلات سنگین، جرثقیل ها، تیرهای حمال پل ها، قطعات هیدرولیک و شاسی خودروهای سنگین به کار می رود. همچنین در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی برای ساخت لوله های انتقال تحت فشار و سازه های فراساحلی از ST52 استفاده می شود. خواص مکانیکی بالای آن امکان استفاده در مقاطع کوچک تر با تحمل بارهای بیشتر را فراهم کرده است.

مقایسه کاربردها بر اساس مقاومت و قیمت

در یک جمع بندی ساده، می توان گفت ST37 به دلیل قیمت کمتر و شکل پذیری بیشتر در صنایع ساختمانی و سبک استفاده می شود، درحالی که ST52 به عنوان فولادی با مقاومت و قیمت بالاتر، برای پروژه های صنعتی و سازه های تحت فشار بالا انتخاب می شود. البته در پروژه هایی که وزن کم اهمیت زیادی دارد و نیاز به مقاومت بالا است، استفاده از ST52 به صرفه تر خواهد بود.

تفاوت قیمت ورق ST37 و ST52 در بازار

عوامل موثر بر قیمت ST37

قیمت ورق ST37 تحت تاثیر نرخ جهانی فولاد، قیمت انرژی، هزینه های تولید کارخانه های داخلی و نرخ ارز است. از آنجاکه ترکیب شیمیایی ساده تری دارد، تولید آن ارزان تر است. همچنین میزان تقاضای بالای صنایع ساختمانی و موجودی انبارها از مهم ترین پارامترهای نوسان قیمت ST37 محسوب می شوند.برای بسیاری از مهندسان، قیمت فولاد ST37 به‌عنوان یکی از عوامل کلیدی در انتخاب متریال‌های ساختمانی و صنعتی محسوب می‌شود.

عوامل موثر بر قیمت ST52

3قیمت ST52 نیز مانند ST37 به نرخ جهانی فولاد وابسته است اما به دلیل ترکیب آلیاژی پیچیده تر و کاربرد در صنایع سنگین، معمولا گران تر است. کیفیت تولید، برند کارخانه، ضخامت، ابعاد و میزان سفارش عمده یا خرد، سایر عواملی هستند که بر قیمت نهایی ST52 تاثیر می گذارند. به علاوه هزینه حمل ونقل به دلیل وزن بالاتر برخی ابعاد آن بیشتر است.با توجه به استحکام بالای این ورق، قیمت فولاد ST52 نسبت به ST37 کمی بیشتر است اما در پروژه‌های صنعتی سنگین کاملاً توجیه اقتصادی دارد.

چگونه ورق ST37 و ST52 مناسب پروژه خود را انتخاب کنیم؟

انتخاب بین ST37 و ST52 باید با تحلیل دقیق نوع پروژه، وزن سازه، تنش های وارد بر قطعه، شرایط محیطی و هزینه انجام شود. اگر پروژه ات سازه ای سبک و بدون فشار زیاد است، ST37 بهترین انتخاب اقتصادی خواهد بود. اما اگر به دنبال تحمل بارهای دینامیکی، مقاومت بیشتر و ایمنی بالاتر هستی، ST52 انتخابی هوشمندانه خواهد بود؛ هرچند قیمت بالاتری دارد اما در طول عمر پروژه صرفه جویی قابل توجهی ایجاد می کند.

جمع بندی تفاوت ST37 و ST52

ST37 فولادی با کربن کمتر، شکل پذیری بیشتر و قیمت ارزان تر است و برای سازه های سبک و ساختمانی بهترین گزینه محسوب می شود. ST52 با درصد کربن و منگنز بیشتر، استحکام کششی و تسلیم بالاتری دارد و انتخابی مطمئن برای پروژه های صنعتی و سنگین است. شناخت دقیق مشخصات این دو فولاد و مقایسه کاربرد و قیمت آن ها، تضمین کننده خریدی هوشمندانه و اجرای پروژه ای ایمن و اقتصادی خواهد بود.

سوالات متداول