پلیمر یا بسپار دسته ای از درشت مولکول ها را گویند یا به بیان دیگر می توان پلیمر را اینگونه تعریف کرد ، پلیمر یک ماده شیمیایی است که به صورت شبکه ای 3بعدی ، 2بعدی و یا 1بعدی از واحدهای تکرار شونده ساخته می شود. واژه یونایی (پلیمر) نیز گواه این قضیه است ، هر واحد تکرار شونده را (مر) گویند و (پلی) نیز به معنای چندین است انواع مختلف پلیمر دارای جرم حجمی مختلفی هستند اما به طور کلی در مقایسه با سنگ ، اهن ، مس و استیل چگالی کمتری دارند و سبک تر هستند. با وجود سبک بودن پلیمرها از استحکام خوبی برخوردارند و همچنین عایق الکتریکی و حرارتی مناسبی می باشند
ساختار بسیاری از پلیمر های پر مصرف مانند پلی اتیلن ، پلی پروپیلن ، پلی استر و پلی بوتیلن متشکل از کربن و هیدروژن (هیدروکربن ها) می باشند. در این نوع پلیمرها اتم های کربن بهم پیوسته مانند یک زنجیره بلند به عنوان ستون محوری پلیمر polymer قرار می گیرند و با توجه به ماهیت کربن تعدادی اتم می توانند به هر اتم کربن متصل شوند دسته بندی کلی پلیمرها به دودسته پلیمرهای طبیعی و پلیمرهای مصنوعی صورت می گیرد. چوب ، لاستیک طبیعی ، رزین و کتین از جمله پلیمرهای طبیعی به حساب می آیند و از پلیمرهای مصنوعی نیز می توان به پلاستیک ها ، نایلون ها ، شیشه و چسب ها اشاره کرد.
دسته بندی دیگر برای پلیمرها ، دسته بندی آنها از نظر اثر پذیری در برابر حرارت است که طبق این نوع دسته بندی پلیمرها به دو دسته ترموپلاستیک ها(گرمانرم ها) و ترموست ها(گرما سختها) تقسیم بندی می شوند. ترموست ها نقطه ذوب بالایی در قیاس با ترموپلاستیک ها دارند و در برابر حرارت ذوب نمی شوند
عمده پلیمرها از نوع ترموپلاستیک ها می باشند و این ویژگی باعث سهولت در فرآوری و بازیابی پلیمرها شده است به طوری که می توان پس از شکل گیری بارها آنها را ذوب کرد و دوباره تغییر شکل داد.